Logo ALMP
Logo ALMP
De kracht van kleuren

De kracht van kleuren

Ze komt elke week trouw. Na een periode waarin ze zelf bijgespijkerd is met ANDERS LEREN MET PAARDEN, helpt ze me nu met het trainen van het nieuwe paard.

Haar ADHD zorgt voor veel ideeën en haar glutenallergie dwingt ons ertoe om iedere week samen een zak M&M’s te delen, want die zijn glutenvrij. Haar favoriete kleur is blauw. Die smaken ook het lekkerst, vindt ze. Ik vind de bruine juist lekkerder, want chocolade hoort bruin te zijn. Wat zou eigenlijk de meest favoriete kleur M&M zijn? Google weet gelukkig zoals altijd het antwoord.

Eind jaren ’90 zat bruin met 30% het meest in de zak, gevolgd door geel (20%) en rood (20%). Inmiddels is dat heel anders. De blauwe en oranje M&M’s zitten er het meest in, gevolgd door groen, daarna geel, dan rood en helemaal onderaan staat bruin. Bron: consumentenpsycholoog.nl. We hebben dus allebei gelijk, want ik ben van een andere generatie en blijkbaar ben ik qua smaakbeleving blijven hangen in de ‘90’s.

We lezen verder over de kracht van de juiste kleuren. Want M&M’s heeft de kleuren aangepast omdat felle kleuren veel meer aanspreken dan bruin, ook al is dat de natuurlijke kleur van de chocolade die erin zit.

We nemen de proef ook letterlijk op de som en proeven verschillende kleuren. Met onze ogen dicht proberen we te raden welke kleur het is. Conclusie: alle M&M’s smaken hetzelfde. Dan besluit ze dat we Taal in Blokjes met M&M’s kunnen doen. Toch fijn dat we veel blauwe medeklinkers hebben… Als alle woorden opgegeten zijn, wordt het tijd om het nieuwe paard te gaan trainen. Die leert vandaag op cue pionnen om te tikken. Voor hem is elke kleur ook hetzelfde, dus ze moet goed aangeven welke kleur voor welke letter staat. Als beloning heeft ze voor hem een gezond paardenbrokje, in het bruin…

Winkeltje spelen

Winkeltje spelen

Geldsommen? Saai! Valeries vaste antwoord als ze iets moeilijk vindt of denkt dat het moeilijk is. Juf Mariëlle had me het rekenwerk van deze week via Whatsapp doorgestuurd.

Als ik Valerie vraag of ze zakgeld krijgt, antwoord ze blij met ja! Ze krijgt een euro in de week, soms twee als ze extra veel klusjes heeft gedaan thuis. Meestal geeft ze dat meteen aan iets lekkers of aan kleine cadeautjes voor zichzelf uit maar nu is ze aan het sparen. Voor Schleichpaarden. Hoeveel kosten die? En hoeveel weken moet je daar dan voor sparen? Valerie heeft geen idee.

We toveren de bak om in een grote paardenwinkel. Daar kun je van alles kopen. Borstels, touwtjes, dekjes, een grote paardenbal, pionnen, een blok, een mestschepje/hark, hoepels, kortom, alles wat we maar kunnen vinden aan materialen. Valerie schrijft de prijzen in het zand. Mooie ronde prijzen van 5,- 10,- 20,- en 50,-. Zoals ze in haar rekenwerk staan. Op krijtbordjes schrijven we deze bedragen ook, dat is het geld. We halen paard Apolo erbij en Valerie mag te paard door de winkel rijden. Ze krijgt een startbedrag. Uit de geldbordjes mag ze dan dat bedrag samenstellen. Voor 70,- kan ze bijv. drie bordjes van 20,- en een bordje van 10,- kiezen maar ook een bordje van 50,- en een bordje van 10,-. Te paard gaat ze door de winkel en kiest en rekent wat ze voor haar geld wil kopen. De grote dingen laten we thuisbezorgen, de kleine dingen gaan mee in haar boodschappentas. Hoppetee! Naar de kassa en per stuk afrekenen. Ze leert dat 50,- heel anders is dan 5,-. Iets wat veel beelddenkers nog even moeten zien en ervaren, want tientallen en eenheden, dat is soms een pot nat voor ze. Maar ik als coach cq kassajuf ga er toch echt niet mee akkoord als ze iets van 50,- koopt en dat voor 5,- wil afrekenen. En passant pakken we de tafel van 5 nog even mee, want alle pionnen kosten 5,- per stuk en hoeveel hebben we daarvan nodig om een mooie slalom te kunnen maken? We slalommen 7x5 en rekenen voor 35 euro aan pionnen af.

En Apolo? Die vindt alles best, want onderweg mag hij de bal uittesten, op het blok staan, pionnen omgooien, dobbelstenen rollen en bij de kassa is er iets lekkers voor hem als Valerie goed afrekent. En het was ook heel lekker dat Valerie hem lekker gepoetst heeft, want die kriebelharen, daar kan hij er wel wat van missen!

Optellen en aftrekken is een van de modules uit de basistraining van ANDERS LEREN MET PAARDEN. Met je eigen fantasie en die van de kids, kun je dit op superleuke manieren toepassen.

Tevreden paard in de wei, trots kind weer met vader mee naar huis en zelf ook enorm genoten. Het was best lang geleden dat ik winkeltje speelde...

Foto met toestemming van kind en ouders. Dit is niet Valerie en Valerie is niet de werkelijke naam. Valerie is in werkelijkheid jonger dan het meisje op de foto.

Zwarte piste

Monsters

Pffftt... Maartje laat zich bij aankomst moedeloos achterover vallen op de bank van de pipowagen als ze haar meegenomen rekenboek opent. Daar heb je die allerirritantste sommen. En maar liefst drie rijtjes! Het komt als een soort monster op haar af. Zo voelt dat voor haar. Ik kijk met haar mee naar het monster. Oh jeeeh! Die! Die zijn echt heel monsterlijk. Het zijn de monsters van het metriek stelsel. Stiekem wist ik al dat ze daar op blokkeerde, want ik had van haar moeder van tevoren al foto's via Whatapp gekregen. Bij de talige uitleg in het schrift en de talige uitleg van de juf op YouTube gaat er geen lichtje branden bij Maartje. Superhandig dat ik nu met het online onderwijs kan meekijken op het YouTubekanaal van school. Haar vader en moeder hebben ook geen idee hoe ze het uit moeten leggen. Zie hier de beelddenker die weinig kan met abstracte leerstof.

Maartje ziet het niet zitten, ze ziet het gewoon niet voor zich. Maar soms zijn monsters eigenlijk best leuk, dit is er zo eentje die er van buiten niet fijn uitziet, maar die eigenlijk best leuk is... Zo eentje had ik ook onder mijn bed vroeger, eerst dacht ik dat ie eng was, maar het bleek dat hij mij gewoon beschermde 's nachts!

Wat zien we nog meer dan monsters? We zien dat ze 'toevallig' in het paardenthema zit in het rekenboek. Dat komt mooi uit, want buiten zien we onze eigen lieve paarden en een heel fijne leeromgeving! Veel meer hebben we niet nodig. Oh ja, nog een rolmaat. Daarmee gaan we aan de slag om de regendekens van de paarden op te meten. Komen die ook weer eens van pas... Van die van de mini Shetlander naar die van het grote paard en dan mag Maartje schatten wat de maat van grote Shetlander zal zijn, die zit er namelijk tussenin. En checken wat wij meten op de labels. (Wisten jullie dat ze de ene keer wel de staartflap meemeten en de andere keer niet? Zo leer ik ook steeds weer wat bij...). We meten de picknicktafel, we meten de hooibak, we meten de hoogte van de paarden en we maken een stokmatenmeter op de muur waar we Maartje ook tussen zetten met haar 1 meter en 47 centimeter. We zoeken tijdens het poetsen iets op het paard dat een meter is (het been), wat een decimeter is (de breedte van de hoef), wat een centimeter is (de rand van de neusgaten) en wat een millimeter is (een haar, na ja, een hele dikke haar dan). Dan leggen we het Maten & Gewichten parcours neer in de rijbak en schrijft Maartje de maten erbij. Natuurlijk hebben we daar een slim ezelsbruggetje voor. Want slimme ezels zetten ook hun beste beentje voor bij ANDERS LEREN MET PAARDEN. Kilometer, hectometer, decameter, meter, decimeter, centimeter en millimeter. Maartje rent er nullen bij en af en rijdend op de pony rekent ze op haar wisbordje van 3 meter naar 3000 millimeter en van 70.000 centimeter naar 70 decameter. Omdat dit gewoon te simpel voor woorden is (dat wisten wij natuurlijk al, beelden zeggen immers zoveel meer dan woorden), gaan we op zoek naar ingewikkelder sommen in het rekenboek. We tellen 40.000 mm en 6000 centimeter vlot op naar 10.000 centimeter oftewel 100 meter oftewel 0,1 kilometer. Kwestie van een paar balken springen.

Reactie van Maartje: Oh, is dit het? Konden ze dat niet even gewoon uitleggen?
Reactie van juf: Ik werd er gelijk enthousiast van toen ik het las! Ik vind dit erg interessant!
Reactie van vader: Maartje geniet er enorm van en we zien haar groeien. Wat een fijne leeromgeving bij en met jou. Dank je wel, ook namens grote zus, die de spiekkaarten graag leent.

Volgende week gaan we verder met de inhoudsmaten en de gewichten. Van liter naar milliliter en van kilo naar gram. Want dan kan Maartje de juiste hoeveelheid olie over het eten van de paarden doen en oh ja, afhankelijk van wat ze wegen, krijgen ze meer of minder brokjes. Dus we maken ook meteen een verhoudingstabelletje voor de paarden.

NB Vanwege de privacy heet Maartje in werkelijkheid anders.

Divider
Zwarte piste

Zwarte piste

Mees is negen en heeft inmiddels al twee diagnoses gescoord: HB en EED, oftewel hoogbegaafd en ernstige enkelvoudige dyslexie. Hij heeft al meerdere dyslexiebehandelingen achter de rug en na jaren met tegenzin naar school te zijn gegaan, gaat hij nu met wat meer plezier naar een plusklas. De leerkrachten lopen echter tegen zijn werkhouding aan, als het aan Mees ligt, doet hij niets. Na een doorverwijzing bij een collega komt hij bij mij kennismaken. Zijn vader sommeert hem bij aankomst om zich van zijn mobiel los te rukken en als hij dat met duidelijke tegenzin gedaan heeft, gaan zijn handen in zijn zakken. Geweldig! Zie hier het 'Motiveer mij' type!

Aangezien alles wat nieuw is wel even zijn interesse krijgt en hij nog nooit eerder op een paard heeft gezeten, verlopen de eerste twee sessies van de module Spelling van ANDERS LEREN MET PAARDEN vlotjes en krijg ik een inkijkje in Mees zijn interesses: gamen en skiën. Als hij mij mee mag nemen in die werelden, straalt hij en vertelt hij honderduit. En later wil hij graag heel veel geld verdienen om er een mooi huis en een mooie auto van te kopen en oh ja, natuurlijk heel veel games. Dan is daar ineens sessie drie en Mees weigert de auto uit te komen. Want het is vakantie deze week, hij heeft net pas gehoord dat ie vandaag coaching had omdat zijn ouders het verkeerd in de agenda hadden staan en de druppel is dat het ook nog eens regent. Tja. Zijn moeder krijgt hem met geen stok uit de auto en ook paaien met extra gametijd lukt niet. Mees zijn verklaring? 'Ik had gezegd dat ik zou gaan. Nou, ik ben er nu toch? Ik had niet gezegd dat ik ook uit de auto zou komen.' Ik heb inmiddels een aardig arsenaal aan trucs om het toch voor elkaar te krijgen maar ik heb al snel door dat die bij Mees niet gaan lukken en hij gaat weer naar huis. Later bel ik nog even na en krijg Mees aan de lijn die sociaal wenselijk zegt dat het hem spijt en dat hij de volgende keer dubbel zo hard zal werken en twee lessen ineen zal doen. Zo doet ie dat dus vaker. 'Ja Mees, dat is heel goed bedacht van je maar dan moeten de pony en ik ook twee keer zo hard werken. Da's lekker!' Hij lacht, zegt gedag en hangt weer op.

Voor je het weet, is het weer een week later en is Mees er weer. 'Ik heb jou wel door hoor Mees', zeg ik en hij kijkt me nieuwsgierig aan. 'Jij bent er zo eentje die supersnel is in zijn hoofd en die ervoor zorgt dat de anderen dan allemaal in beweging gaan komen en hard gaan werken zodat jij lekker rustig aan kunt doen.' Ik vertel hem ook het verhaal van Reinoud, die een paar jaar eerder bij mij was en ook zijn handen het liefste in zijn zakken hield. Maar dat deed ie expres, want dan kon hij niets doen en dan kon hij ook niets verkeerds doen. En oh ja, met paarden ging hij niets doen want dat vond hij stomme dieren en bovendien stonken ze. Reinoud was toen 14 en gameverslaafd. Haalde heel slechte cijfers op school, had veel ruzie thuis, at en dronk slecht en leefde in een digitale wereld. Toen Reinoud langzamerhand een hand en later twee handen ging gebruiken en daarmee op de zorgmanege allerlei klussen voor zijn rekening durfde te nemen, kwam hij erachter dat hij eigenlijk heel handig was. Vooral in het bouwen van chillplekjes waar de mensen konden zitten/hangen. Vorige week kreeg ik een appje van hem dat hij zijn middelbare schooldiploma had gehaald.

Mees luistert met oren op steeltjes. Tijdens het opbouwen van het spellingparcours brainstormen we samen hoe we datgene in kunnen zetten waar hij blij van wordt, waar hij goed in is: games, ervaringsdeskundige dyslexietrainingen, skiën, veel geld verdienen en zo weinig mogelijk bewegen. Hij komt tot een prachtige conclusie: hij gaat dyslexiegames ontwikkelen voor kinderen zoals hij en dan kunnen die mooi thuis op de bank blijven gamen. De rijbak met het opgestelde spellingparcours verandert ineens in een game. Er is een creditkaart waar je punten op kunt zetten bij goede woorden (brokjes voor de pony) en je kunt er ook levens van kopen want af en toe raak je een leven kwijt als je met die lastige lange en korte open klanken in de fout gaat. Er komt een checkzone, want het is handig om nog even jezelf goed te checken en alle woorden die ik aanbied zijn van verschillende levels: de groene, blauwe, rode en zwarte piste. Oftewel een-, twee-, drie- of vierlettergreepwoorden. Gevolg: Mees zit helemaal in 'the game', naast de lange open klank, de korte open klank, de dichte klank en de stomme e doet hij twee lessen ineen met het langermaakwoord en de tweetekenklank. Tussendoor verzint hij nog allerlei features voor zijn game. Pony Lisa zet haar beste beentje voor want geen idee waar het over gaat maar ze haakt lekker aan bij de vrolijke energie. En oh ja, de brokjes, want Lies is ook een 'Motiveer mij' type. Vlak voordat Mees bij zijn vader in de auto stapt, draait hij om, doet zijn handen in zijn zakken, haalt ze er weer uit, doet alsof hij van de zwarte piste af racet en geeft een dikke knipoog. Ik ben al benieuwd naar volgende week, want wat ben ik gek op dit leertype, superslim om de ander voor je te laten werken, een raceauto in zijn hoofd en een diesel in de uitvoering, tot je de aanknop hebt gevonden!

NB Mees en Reinoud heten in werkelijkheid anders ivm de privacy.

Divider
Superheld

Tien... over... zes!

"Je denkt zeker dat ik het niet kan hè!" Woest is ie en hij laat zichzelf in het zand van de rijbak ploffen. Pony Lisa en ik staan er beteuterd bij te kijken. Razendsnel probeer ik te reproduceren waar het mis ging. We hadden net zoveel lol.... Wat vooraf ging... Toen Luuk me voor de zoveelste keer tijdens een sessie had gevraagd hoe lang we nog hadden, gaf ik hem geen antwoord met woorden maar liet ik hem mijn horloge zien. Hij draaide meteen zijn hoofd weg, zei dat ie het wel wist hoor en ging snel over op een ander onderwerp.

Zijn tijdlijn? Groep 6, 10 jaar, 2 scholen, 1 verhuizing, 1 echtscheiding en ontelbaar veel wisselingen in leerkrachten. Bij mij en de paarden komt ie om zijn woedeuitbarstingen een beetje onder controle te krijgen. Die heeft ie overigens alleen op school, thuis gaat het prima. Zijn CITO-scores laten uitsluitend E'tjes zien. Hij weigert echter alle extra hulp op school, want hij is toch niet dom! Door tig keer per dag naar de wc te gaan en te wachten op de gymles en de pauzes, sleept hij zichzelf door de schooldag. Bijkomend voordeel: op de gang is het lekker rustig, want hij wordt snel druk in zijn hoofd en dan gaat ie allerlei geluiden maken in de klas. Op de gang bouwt hij de mooiste kunstwerken van LEGO en leest hij boeken die hij zelf uitzoekt. Over dieren, natuur en superhelden. Probleem opgelost voor Luuk, anderen moeten hem gewoon met rust laten.

Terug naar de klok. Hij wil wel helpen om pony Lisa de paardenklok uit te leggen. Dan weet ze voortaan hoe laat het hooi komt. Nu staat ze maar bij die bak te wachten... Helaas kunnen we onze mollige Shetlander geen onbeperkt toegang tot hooi geven. We maken met de materialen van ANDERS LEREN MET PAARDEN een grote klok in de rijbak. Luuk is onwijs 'beweegslim' en vliegt van het 'hele uur' naar 'kwart over', 'over de halve hindernis' van het halve uur naar 'kwart voor' en door alle vakken die we in het zand getekend hadden: 'voor de berg, over de berg, voor de halve hindernis en over de halve hindernis'. Makkie! Hij test mijn conditie en mijn springkwaliteiten flink uit -want natuurlijk doe ik altijd mee - we geven elkaar om de beurt een opdracht. De pony scharrelt ondertussen los door de klok en doet ook lekker mee. Dikke pret so far. Tot we een stapje verder gaan. Ik introduceer iets wat Luuk nog niet kent, de stoplichtmethode... hiermee kun je superhandig in drie stappen alle overige kloktijden vertellen, zoals bijvoorbeeld, - vijf - voor half - zeven!

Luuk gaat echter linea recta in de ankers. Want als je het niet weet... kan je het gewoon niet en vinden anderen je dom. Deze mindset (die je vaak ziet bij kinderen met een hoog IQ) zet je hem volledig vast. Dus doet hij alleen wat hij zeker weten kan. "Dus jij denkt... dat ik denk... dat jij het niet kunt?" vraag ik. "Dat voelt vast heel vervelend voor je." "Ja, want heel veel mensen denken dat ik het niet kan en dat is mooi niet waar! Dan doe ik gewoon niet meer mee, stom gedoe!" Ik zit ondertussen naast hem in het zand. '"Jemig joh, dat is balen, als je het gevoel krijgt dat ze dat van je denken... dan snap ik dat je in staking gaat." Zonder het hardop te zeggen, zie ik pony Lisa voor me als ze wordt overvraagd, dan gaat ze ook in staking. Na een lange stilte stel ik Luuk de wondervraag. "Stel nou dat je vanavond gaat slapen en morgen is een wonder gebeurd, wat zien anderen dan aan jou, wat kun je dan?" Zijn gezicht klaart op. Dan kan hij net als Spiderman tegen muren oplopen. "Wauw, wat gaaf, dat wil ik ook wel, want tegen een muur op lopen is natuurlijk veel gaver dan 'er tegenaan te lopen'." Bij die opmerking begint ie te lachen, want hij ziet het al voor zich. In zijn hoofd draait namelijk een oneindige Netflix-serie.

Ondertussen snuft Lisa rond Luuk zijn hoofd. Ten teken dat hij weer uit zijn Netflixhoofd en in zijn lijf mag komen. "Ze vraagt of je het haar nog een keer wilt laten zien", zeg ik, "want ze begrijpt het eerste stuk nu supergoed dankzij jou maar natuurlijk wil ze vanavond tot op de minuut af weten hoe laat haar hooi komt."" Nou okay dan", nog een beetje mopperend staat Luuk op. "Maar Luuk, omdat een pony niet zo goed kleuren kan zien als wij, is het dan misschien handiger dat jij haar even helpt met dat stoplicht en haar op de juiste kleur in de klok zet. En oh ja, wil je ook een klein beetje langzamer gaan, want jij bent zo snel als Spiderman maar zij is al 24 jaar, ze is hier wel met pensioen hè, na al die jaren manegewerk". En zo zet Luuk de zwarte pony op de plek van de grote rode wijzer waar Lisa het aantal minuten kan af lezen, laat hij haar op de spiekklok zien in welk geel/oranje vak ze is en loopt hij met haar naar de plek van de kleine groene wijzer voor het uur. "Kijk Lies, om ... tien ... over ... zes krijg je vanavond je hooi!" Door de focus op het paard te leggen en haar stapje voor stapje de uitleg te geven, gunt deze superheld het zichzelf ook om te mogen leren. Dat is de kracht van ANDERS LEREN MET PAARDEN: focus op het paard en leren in stapjes. Na deze sessie zit de klok er al heel aardig in bij Luuk euh... Lisa. Luuks moeder komt een vrolijk jongetje ophalen die haar vraagt om hem haar horloge even te laten zien. Met de spiekklok in zijn hand vertelt hij haar dat het vijf over drie is en dat ze vijf minuten te laat is... en dat over 55 minuten zijn voetbaltraining begint.

De naam van de cliënt in deze casus is om privacyredenen aangepast.